Ukończony w 1887roku kościół jest dziełem jednego człowieka. Przez kilkanaście lat budował go góral z Bukowiny – Jędrzej Kramarz. Ten budowniczy – samouk – był zarazem architektem i wykonawcą: Sam sporządził plany, wyrabiał cegły, był murarzem, cieślą, kowalem. Sam w końcu wyrzeźbił zdobiące wnętrze figury świętych i wykonał ołtarze. Figury można do dziś oglądać przy wejściu do kościoła.

Drewniany kościół wybudowany został około 1700 roku przez Jędrzeja Topora i Jana Chlipalskiego. Wybudowano go na „zrąb”, ustawiono w kierunku wschód – zachód. Dach pokryto gontem. Wieża posiada nadwieszaną izbicę i ostrosłupowy hełm. Wyposażenie jest barokowo-klasycystyczne. Kościół okolony jest murowanym ogrodzeniem, w którym zachowały się bramy z XVIII i XIX wieku. Całość ocieniają lipy – zabytki przyrody. W latach 20-tych XX wieku wykonano prace renowacyjne i konserwatorskie, Dziś we wnętrzu zgromadzony jest niewielki zbiór narzędzi rolniczych i dawnych przedmiotów gospodarczych.

Pochodzi z XVII wieku. Zbudowany z drewna, na „zrąb”, orientowany w kierunku wschód-zachód, stoi wewnątrz murowanego ogrodzenia z bramką z przełomu XVIII i XIX wieku. Ściany obite są gontami, na dachu, również krytym gontami, znajduje się wieżyczka na sygnaturkę z baniastym hełmem. Wolnostojącą murowaną dzwonnicę postawiono w 1811 roku. Zawieszone w niej dzwony datowane na 1699 i 1785r. W kościele podziwiać można słynną XVIII-wieczną drewnianą rzeźbę przedstawiająca diabła pokonanego przez Michała Archanioła.

Przykład ubogiego gospodarstwa spiskiego z przełomu wieków. Pomieszczenia zagrody umieszczone są w amfiladzie. Wejście do budynku, umieszczone z boku, prowadzi do sieni, w której przechowywane były narzędzia gospodarskie. Z sieni drzwi wiodą do kuchni („izbecki”) z piecem, półkami, ławami i tym podobnym sprzętem. Z kuchni przechodzi się do „izby” posiadającej piec i ławy, łóżka oraz stół, który był głównym meblem pomieszczenia. Z „izby” przechodzi się do komory, gdzie przechowywano ubrania i żywność. Okna wszystkich pomieszczeń skierowane są na wschód, jedynie „izba” posiada dodatkowe okno na zachód umożliwiające obserwację obejścia. Zbudowana w 1861 roku zagroda jest filią Muzeum tatrzańskiego. Godziny otwarcia: środa-niedziela 10.00-14.00.

Jest przykładem rozwoju bogatej spiskiej zagrody, od powstałej w XIX wieku prostej, składającej się z chałupy, do wielobudynkowej, ukończonej w latach 40-tych XX wieku. Kolejno powstawały: wielka izba z komorą, kamienna stajnia, wozownia i chlew. Jako ostatnią dobudowano letnią izbę z osobnym wejściem przez ganek. W Zagrodzie Korkoszów można obaczyć ekspozycję etnograficzną obrazującą bogate gospodarstwo spiskie. Godziny otwarcia: środa-niedziela 10.00-14.00.